เรื่องราว เพื่อให้กำลังใจกัน

ยอมรับ ใหม่!	อภัย
สมดุลชีวิต	คำปราชญ์จีน
นักเดินทางที่เปี่ยมด้วยความสุข	ฟ้า ฝน และใจคน
คมเขี้ยว	รักคือการให้อภัย

เหงาไหม?
สักแว๊บๆ หนึ่งของสักวันหนึ่ง
เหมือน อยู่คนเดียวในโลก
ทั้งที่รอบๆ เรามีผู้คนอยู่มากมาย

บางทีมันท้อนะ เป็นมั้ย?
ไม่รู้จะไปถามเอาคำตอบจากใคร
ทำไมต้องเป็นเรา อีกแล้ว
และลำพัง

บ่อยครั้งที่ผมอ่อนล้า
บางครั้งท้อแท้
มองไปรอบกายไม่มีสักคน
ที่จะบอกว่า 
อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้น
... เอาใจช่วยนะ

แต่จริงๆ แล้ว มันไม่มีใครนี่นา...
แต่ผมก็ทำได้เพียง
นั่งเงียบๆ คนเดียว
ตั้งสติ สร้างกำลังใจให้ตนเอง
แล้วจัดการกับความคิดที่แย่ๆ
ค่อยๆ จัดการกับเหตุการณ์เลวร้าย จนดีขึ้น

วันนี้ผมครุ่นคิดว่า
สิ่งที่ให้กำลังใจ ที่ผมผ่านมันมา
อาจจะมีประโยชน์กับใครบางคน
เอนกายสบายๆ อ่านเงียบๆ ฟังเบาๆ
บางที... คุณอาจมียิ้มสักมุมปาก เล็กๆ
หรือน้ำตาซึมสักหยดหนึ่ง

คุณที่รักครับ มาถึงนี่แล้ว พักสักครู่นะ
ไม่ว่าคุณจะต้องการกำลังใจเล็กๆ น้อยๆ
หรือไม่ก็ตาม
โลกนี้ สับสนวุ่นวาย
บางทีสิ่งที่ผมให้กำลังใจตนเอง
อาจพอให้คุณได้มีแรงขึ้นบ้าง สักนิด

ที่นี่เป็นเพียงลานเล็กๆ
ที่คุณไม่ต้องจ่ายสิ่งใดๆ ทดแทน
วางใจที่อ่อนล้าไว้กับพรมหญ้าสีเขียวสิ
เอนกายลงใต้ร่มไม้ใหญ่
อาบอุ่นไอที่โอบไว้ด้วยอ้อมกอด
ของกำลังใจของที่นี่
สัมผัสลมพัดอ่อนไหว
 แล้วสูดกลิ่นดอกไม้หลากสี หอมกรุ่น ช้าๆ
ปล่อยสายน้ำและเวลาเยียวยาบางสิ่งในใจลึกๆ
วางความร้อนรุ่มสักครู่ พอผ่อนคลาย...
กับกำลังใจพลิ้วผ่าน
แล้วค่อยจากไปอย่างสบายใจ
มีกำลังใจโลดเล่นในโลกกว้างอย่างเป็นสุข
ยิ้มอย่างเบิกบานให้กับใจของคุณเอง

และบางทีนะ
คุณอาจมีแรงใจให้ผู้คนและโลกใบนี้ได้อีก

เรื่องเล่าจากภาพ เพื่อให้กำลังใจกัน