บางทีเรื่องนี้อาจทำให้บางท่าน ไว้ใจตนเองมากขึ้น
ราว 2-3 ปีที่ผ่านมา เป็นช่วงที่ผมห่วงสุขภาพ มากขึ้น หลังจากเสร็จงาน เลิกงาน 4.30 น. แล้วจะชวนเพื่อน สามสึ่คน ติดรถผมมาขึ้นทางด่วน จากพระรามสี่ ลงที่งามวงศ์วาน กัน มาถึงกระทรวงสาธารณสุข ราว 5 โมงเย็น วันนั้นชวนกันวิ่ง หลายคน รวมทั้งเพื่อนที่เล่นกีฬาด้วยกัน ที่กระทรวงสาธารณสุขมีสถานที่หลายแห่งให้เราเลือกเล่นกีฬากันได้กลายอย่างมาก หน้ากระทรวงสามารถวิ่งได้ เราเลือกวิ่งไกลมากขึ้นโดยผ่านไปทางทางวิ่งหน้าบ้านพักเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลศรีธัญญา
วิ่งไปก็เหนื่อย เลยช้าลงหน่อย เพื่อนๆ ก็แซงไปข้างหน้า ช่วงวิ่งผ่านบ้านเจ้าหน้าที่ เขาเลี้ยงหมาไว้น่ารักหลายตัว มีตัวหนึ่ง สีดำๆ ขนยาวๆ คล้ายภาพนี้แหละ ต่างกันที่ตัวโตมาก น่าจะเป็นพันธุ์ลาบราดอร์รีธีฟเวอร์ เป็นช่วงที่เขาปล่อย ไม่มีเชือก พอเห็นพวกเพื่อนๆ วิ่งเร็วๆ ก็วิ่งตาม ตามประสาหมาทั่วไปที่มีคนแปลกหน้ามาวิ่งหน้าบ้าน
แต่ผมกำลังพัก และวิ่งช้าลง เหนื่อยแล้ว เลยรั้งท้าย ผมหันไปดูมันวิ่งตามมากระชั้นชิด น่ารักดีจัง ผมผิวปากให้ทีหนึ่ง ก็กระโดดเข้ามางับแขนซ้ายซะแล้ว โดยไม่เห่า เสียงกรีดกราดของเจ้าของทำให้เพื่อนบ้านตกใจไปกันใหญ่
คุณรู้ไหมว่าตอนนั้น ขนาดเจ้าของยังตกใจ ผมควรทำอย่างไรดี ในเมื่อตอนนี้แขนซ้ายของผมไปอยู่ในปากมันทั้งปาก ผมว่าความที่ผมชื่นชมว่า มันน่ารักดีจัง แว็บหนึ่งก่อนผิวปากทักทาย และก่อนทีมันจะงับเพียงสองสามวินาที ทำให้ทั้งหมาทั้งเรา ตั้งสติได้ หมาคลายปากออกให้เบาลง ผมก็หยุดวิ่งและยิ้ม จุ๊ๆๆ และฝีนใจผิวปากเรียกมันอีกครั้ง มันกระดิกหางตอบ เป็นอันว่าปลอดภัย ผมนั่งลงลูบหัวมัน มันไม่ยอมปล่อย แต่ทำเป็นแทะเหมือนแทะกระดูกเบาๆ ผมลูบหัวมันตอบ จนเจ้าของวิ่งเข้ามาถึงมันถึงยอมปล่อย และครางหงิงๆ วิ่งมาคลอไปมา ผมมองดูเพื่อนที่วิ่งลับมุมไปแล้ว จะเอาไงดี
เจ้าของบอกว่า หัวใจจะวาย รู้จักกันเหรอคะ ผมบอกว่า ใช่ๆ รู้จักกันเมื่อกี้นี้เอง เจ้าของและเพื่อนบ้านบอกว่า มันดุมากนะเจ้าตัวนี้ ปกติไม่ค่อยปล่อยมันออกมา เพราะมันไม่เคยเล่นกับใครอย่างนี้ (ยังจะว่าเล่นอีก) เจ็บไหมคะ ผมมองแขนที่เต็มไปด้วยน้ำลายที่มันเข้ามาเลียแบบขอโทษ (กระมัง) และรอยช้ำของคมเขี้ยวเป็นจ้ำๆ บอกไปว่า ไม่เป็นไร มันคงเล่นน่ะ เพียงแต่แรงไปหน่อย (เจ็บอ่ะ) ผมก็ลุกวิ่งต่อ ดูดิ มันยังวิ่งตามมาอีก แต่คราวนี้เข้ามาคลอเคลีย และงับเอาทีมือซ้ายทั้งอุ้งมือผมไปในปากเบาๆ แทะๆ เลียๆ เลยต้องหยุดมาลูบหัวมันอีกที ทำตัวน่ารักดีจัง และบอกว่า พอแล้ว ไม่ต้องมาส่ง กลับไปเถอะ เจ้าของยังดูตกใจไม่หาย ต้องมาจับกลับไป พร้อมขอโทษ ผมได้แต่ยิ้ม ก็วิ่งต่อ แล้วมาหาน้ำล้างสบู่ที่ห้องน้ำกรมอนามัย หลังจากวิ่งไปรอบหนึ่ง ปรากฏว่าร่องรอยหายไปแล้ว และเพื่อนๆ ก็ตกใจกัน ที่ไม่ได้หันมาดูเลยว่าทำไมเพื่อนช้านัก
เคยไปอีกบ้าง แต่ทุกครั้ง ก็ไม่เห็นเจ้าลาบราดอร์พันธุ์ผสมตัวนั้นอีก แต่ก็หวาดๆ อยู่ จนเปลี่ยนมาว่ายน้ำ เล่นแบ็ดมินตั้น และยกน้ำหนักแทนการวิ่ง เพราะวิ่งมากก็จะปวดเข่า ที่เคยหลุดจากการเล่นกีฬา และไม่ค่อยได้วิ่งนัก
เพื่อนๆ คิดว่า ถ้าเกิดกับคุณ จะใจเย็นพอไหม และยังรักหมาอยู่รึเปล่า มันต้องฝึกสติเป็นประจำ จะได้ไว้ใจตัวเอง เวลาตกใจ สติจะคอยดูแลเราเอง ผมคิดเองว่า เพียงแต่เมตตามัน มันก็ไม่มีเหตุอะไรมากัดเรา หมา น่ารักจะตายไป แต่ต้องระวังพันธุ์ที่ดุๆ เช่น พันธุ์บางแก้ว ที่ไม่ว่าใครก็กัด ถ้าไม่ใช่เจ้าของมัน ซึ่งมักถูกเลี้ยงในกรงอยู่แล้ว
