> ไตรรงค์.เน็ต > สวรรค์ประชารักษ์ รุ่นโหล

สาร สปร. 12
ฉบับที่ 87 เดือน กันยายน 2553
ยรรยง ศรีตะวัน เขียน รัชนี ศรีตะวัน ส่งมาให้

        หยุดงานช่วงวันแม่ 4 วันไม่ได้ไปไหน แล้วก็ไม่ชอบไปไหนช่วงหยุดยาว หยุดเทศกาล เพราะผู้คนมากมาย รถราวุ่นวาย กลัวอันตราย ชีวิตผู้คนทุกวันนี้ ความสุขไม่ต้องไปหาที่ไหนหรอกนะ เอาเป็นว่าไม่สร้างทุกข์ ไม่เพิ่มความเสี่ยงได้ ก็ถือว่าสุขพอแล้ว แต่ไงๆ พวกเรา 54 คนก็ยืนยันแล้วว่า สุขจากการได้เจอะเจอเพื่อน ในงานรวมรุ่น มันเป็นความสุขที่หาได้ยาก คือมันเป็นสุขปัจจุบันที่มากมายล้นเหลือแล้วเจือปนไปด้วย ความสุขที่เคยร่วมสนุกกันจากอดีต ยิ่งอดีตยืนยาวถึง 29 ปีของรุ่นเรา มันเลยสุดจะบรรยายว่า บรรยากาศภายในงานรวมรุ่นครั้งที่ 6 ของ สปร.12 เป็นอย่างไร ไม่มีใครฟังใคร ต่างคนต่างอยากเล่าเรื่องของตนให้คนอื่นฟัง บ้างก็ตอบคำถามเพื่อนๆแทบไม่ทันว่า 25 ปีที่ผ่านมาชั้นไปทำอะไรมาบ้าง ทำไมตัวโต หรือเปลี่ยนแปลงได้ขนาดนี้ (โดยเฉพาะคุณสาว คุณต่าย คุณอ๋อย)

        งานรวมรุ่นของเราครั้งนี้ ชื่องาน “สบายดี 29 ปี สปร.12” ขอทบทวนนิดหน่อยว่าเราจัดงานรวมรุ่นมาแล้วกี่ครั้ง เพื่อให้เพื่อนที่ไม่เคยได้ไปร่วมงานเลยได้สำเหนียกว่า เกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง สุขอยู่แค่เอื้อมแต่ไม่ไขว่คว้า หันไปจมทุกข์อยู่กับสุขบางๆที่บังตาของการทำงานหรือธุรกิจ (เอ! ฉบับนี้มาแปลก) เอ้า! ขอสรุปงานรวมรุ่นทั้ง 6 ครั้ง ดังนี้

ครั้งที่ 1 ที่ นครสวรรค์ (บ้านสวนรีสอร์ท)
ครั้งที่ 2 ที่ แม่กลอง ข้างถนนพระราม 2 (จำโรงแรมไม่ได้)
ครั้งที่ 3 ที่ อุทัยธานี (ป่ากกรีสอร์ท)
ครั้งที่ 4 ที่ นครสวรรค์ (เล่งหงษ์)
ครั้งที่ 5 ที่ เชียงใหม่-เชียงราย (2549)
ครั้งที่ 6 ที่ นครสวรรค์ (น้ำปิงรีสอร์ท) (2553)

        ครั้งต่อไป ครั้งที่ 7 ยังไม่กำหนด พ.ศ. แต่อรอนงค์ นายกสโมสรโรตารีกำแพงเพชรรับปากแล้วว่าจะเป็นเจ้าภาพอำนวยความสุขให้เพื่อนๆ แต่ตอนนี้ขอไปตกลงกับเพื่อนร่วมทุนก่อน เพราะยัยอ้อดูไม่ค่อยเต็มใจ ยัยรุณ ยัยเจ๊ ยัยแดงก็ดูกึ่งรับกึ่งสู้ แต่ทุกคนบอกว่า แล้วแต่เข็มทรายก็แล้วกัน แต่ไงๆ อรอนงค์ เพื่อน 3 ภาษาของเราบอกว่า คนเดียวก็จัดได้ แต่ก็ขอจัดในนามทุนกำแพงเพชร (ลูกหลาน ลุงยังกำแพงเพชร รับประกัน/รับผิดชอบอยู่แล้ว)

        เหมือนที่บอกไว้แต่ตอนต้น เพื่อนมาร่วมงานครั้งนี้ 54 คน จากยอดรวมของเพื่อนปัจจุบัน 82 คน (ตายไปแล้ว 3) ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างใหญ่ ความดีทั้งหมดต้องยกให้กับเพื่อนทุนนครสวรรค์ทุกคน ที่ร่วมแรงร่วมใจกันจนสำเร็จ แม้บางคราว ความเห็นต่างแทบตบกัน เพราะอยู่คนละสีคนละขั้วเป็นทุนเดิม แต่ทุกอย่างก็ออกมาดี น่าชื่นใจ ขอปรบมือให้ดังๆ เลย 3 ครั้ง

        อาจารย์ที่เชิญมาร่วมงานก็มี 6 ท่าน คือ
        อ.เตือนใจ/อ.สุมาท/อ.สุจินต์/อ.สุวลักษณ์/อ.บรรเจิด/และ อ.สมเขต แต่ อ.สมเขตกลับก่อนเพราะมีธุระด่วน ประกอบกับสายตาไม่ค่อยดี ขับรถลำบาก
        รุ่น 12 ก็ได้แสดงมุฑิตาจิต มอบพวงมาลัยไหว้อาจารย์ทุกท่าน แล้วรับพรจากทุกท่านด้วย บรรยากาศดีมากเลย จน อ.หมอวิชา สามีภาณินี ออกปากชมว่า รุ่นอาจารย์ก็จัดรวมรุ่นบ่อย สนุกดี แต่ไม่มีการเชิญอาจารย์มาร่วม จึงไม่มีบรรยากาศดีๆระหว่างครู-ศิษย์ อาจารย์ที่มาร่วมงานแต่ละท่านก็สุขภาพดี อ.บรรเจิดงี้เหมือนเดิม หรืออาจพูดได้ว่า สวย สดใสกว่าเดิมด้วย เพื่อนเราบางคนเสียอีกที่ดูแก่ โทรม หง่อม กว่าอาจารย์ ช่างน่าละอายใจมาก โดยเฉพาะ ยัยพรวลี ปล่อยตัวซะแก่ (แต่ตังค์มันเยอะนะ) อ.สุจินต์ยอมเดินทางจาก กทม. มาร่วมงานโดยเฉพาะ ส่วน อ.บรรเจิด ยอมปฏิเสธหลานๆที่จะพาไปไหว้พระ ช่วงอาสาฬหบูชา สำหรับอ.สุมาท ยอมถูกลูกดุที่กลับบ้าน 5 ทุ่ม หลังจากที่เข้านอน 2 ทุ่มมาตลอด 15 ปีที่ผ่านมา ก็สนุกสนานกันทั้งศิษย์และอาจารย์

        งานเราก็จัดไม่ประหยัดนะ แต่ดูเหมือนประหยัด ในงานมีเพลงร้องบรรเลงอยู่ 6 เพลง คือ เพลงจากต้อม (ปฐม) 3 เพลง เพลงจาก อาจ (สามีอ้อ) 3 เพลง นอกนั้น ยรรยงพูดหมด ตอนเก็บของคนเล่นอิเลคโทนยังมาบอกเราเลยว่า “จัดที่ไหนบอกหรือจ้างผมอีกนะ” หมายควายว่าไงวะ!

        ทีมงานนครสวรรค์แบ่งงานกันน่าดู และยึดอดีตเป็นแนวทางตลอด พี่เกษิณีลงทะเบียน ยัยม่วยเก็บตังค์ แม่งทวงสะบัดเลย เรายืนอยู่บนเวทีมันยังหาช่วงเวลาไปขอตังค์ลงทะเบียนจนได้ ส่วนแดงเปรมทิพย์ ป้อมปริญญา วันเพ็ญก็ช่วยกันเรื่อง เสื้อ ผลงานออกมาประทับอกประทับใจกัน ขนาดพี่รุ่น 6 (เฮียสุน) ยังขอซื้อเลย 1 ตัว (ตามจริงไม่ได้ทำขายใคร แต่มอบให้กับเพื่อนที่มางาน และขายแก่เพื่อนที่ไม่ได้มาร่วมงาน) เพื่อนคนไหนที่ไม่ได้ไปร่วมงาน เมื่อได้รับเสื้อแล้ว กรุณาจ่ายเงิน 200 บาท ส่วนเพื่อนที่ยรรยงส่งมาให้ ได้รับแล้ว กรุณาส่งเงิน 200 บาท หรือมากกว่านั้นก็ได้ (เพิ่มค่าข่าวสารรุ่น) ไปให้ยรรยง จะส่งโดยธนาณัติไปที่โรงพยาบาลก็ได้ หรือจะโอนเข้าธนาคารกรุงไทย สาขาศรีสำโรง สุโขทัย หมายเลขบัญชี 618-1-18886-3 ก็ได้ แล้วแต่ท่านจะสะดวก ไม่ส่งก็ไม่ว่า แต่มันเป็นสปิริตเล็กๆน้อยๆ ระหว่างเพื่อนกับเพื่อน (ฟังดูดี)

        เพื่อนผู้ชายที่กลับมาร่วมงานหลายอยู่นะ ยกเว้น เปี้ยว/ระนอง/เดร์/เจ๊ะอาลี/สุราษฎร์/โหน่ง ส่วนที่ไปก็คือ ยรรยง พร้อมภรรยา (เด็กรุ่นที่ 14) /ป้อม/ธิเบศร์/ไตรรงค์/ทวี พร้อมอาจารย์ตุ๊กตา/สมพรพร้อมภรรยา/พรรณและต้อม

        เจ๊ะอาลี ข้อมูลแน่นอนล่าสุดเป็นพยาบาลอยู่บรูไน เป็นมา 15 ปีแล้ว ตอนนี้เมีย 1 ลูก 6 และยังคงต่อสัญญาทำงานต่อที่บรูไน ส่วนลูกเมียอยู่เมืองไทย เจะกำลังเรียนต่อแพทย์แนวใหม่ที่กัวลาลัมเปอร์ด้วย กะว่าจบแล้วจะประกอบอาชีพแพทย์ เป็นอาชีพรอง ส่วนพยาบาลเป็นอาชีพหลัก

        ระนอง นายกเทศมนตรี เพิ่งได้รับรางวัลผู้บริหารดีเด่น ตอนแรกรับปากว่าจะไปร่วมงาน แต่ด้วยภาระกิจเร่งด่วน จึงไปร่วมไม่ได้ กะว่างานนี้จะเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงความยินดีกับระนองทีเดียว ไม่เป็นไร แต่เพื่อนๆ ก็ร่วมแสดงความยินดีกันถ้วนหน้านะ

        คนที่ไม่เคยร่วมงานรวมรุ่นเลยยังมาในครั้งนี้ คุณสาว วีรวรรณ ไง มาพร้อมสามีและลูกชาย หลานชาย ลูกสาว ใครได้เจอสาว สาวได้เจอใครก็กรี๊ดลั่น สนั่นงาน แต่ร่วมงานได้ไม่ทันจบ คุณเธอก็ต้องกลับไปพักผ่อนพร้อมลูก แต่รุ่งเช้าก็เจอกันอีก ก่อนที่จะแยกย้ายกลับ ใครจะไปหาสาวให้ลงรถหรือเข้าซอยรามคำแหง 24 พอถึงประตูหลังของอินดอร์สเตเดี่ยมหัวหมาก ร้านบ้านสวนเภสัชกรอยู่ตรงกันข้ามเลย เปิดร้านเข้าไปก็จะพบคุณนายสาวนั่งเต็มโต๊ะคนเดียวไม่ผิด

        เจี๊ยบ อำไพพร แจ๊ค และลูกน้ำ ก็ไปกันพร้อมหน้า ตอนแรกเจี๊ยบจะไม่ไปแล้วล่ะ แต่ก็ได้แจ๊คช่วยขับรถมาให้ก็เลยได้มา มาด้วยสปิริตจริงๆ งานยุ่งหลายอย่าง แต่ก็ยังลงทะเบียนล่วงหน้าก่อนใคร โดยฝากไปกับคุณยรรยง 1000 แล้ว ตอนหลังเพิ่มอีก 200 (ครบนะยัยม่วย ไม่ต้องมาตามทวงอีก) เจี๊ยบเตรียมเหล้า-ไวน์ไป 2-3ขวด คงได้รับความอนุเคราะห์จากพี่แจ๊ค แต่ก็ไม่มีใครกิน งานนี้เมาน้ำลายกันอย่างเดียว เสร็จงานคุณเจี๊ยบยกข่าวสารสปร.12 ไปทั้งหมด เพื่อไปรวบรวมเก็บไว้! ดูเหอะเพื่อนเรา

        ตุ้ม/พันเอกพิเศษนิพนธ์และคิตตี้ ก็ไปร่วมงานด้วย ขาดแต่คอปเตอร์ติดเรียนที่ ม.บูรพา งานนี้ตุ้มร่วมเป็นพิธีกรบนเวทีร่วมกับยรรยง ยรรยงเผลอแซวพันเอกพิเศษนิพนธ์ เลยเกือบโดนกระชับพื้นที่ซะแล้วแหละ ก็เป็นสามีเพื่อนอีกคนหนึ่งที่น่ารัก มาร่วมงานแทบทุกครั้ง รวมทั้งท่านผู้พิพากษาธเนศ ตันวิรัช สามีสุพรรณี ก็เช่นกัน อ้อ! งานนี้ทุนพิจิตรก็ไม่น้อยหน้าใคร แม้ว่านวลนิตย์ไม่อยู่ ป้าไม่อยู่ แต่ก็มากันเกือบครบ (เท่าที่มีที่ รพ.พิจิตร) สมจิตร เทพบุญ จากดอยสะเก็ดยังมาช่วยเติมเต็มให้ทุนพิจิตรเลย ขากลับไปกับต้อม พรรณ ไม่ทราบปลอดภัยดีหรือไม่ ต้อมก็สุดยอดเช้าวันอาทิตย์ก็ขับรถกลับแม่ฮ่องสอนเลย มะฮาก!

        ทุนกำแพงเพชรก็ไปกันครบ ยกเว้นเข็มทราย ที่มีภาระกิจเร่งด่วน อ้อก็ไปทั้งครอบครัว ทั้งสามีและสูกชายลูกสาว งานนี้ได้อาจช่วยร้องเพลง ทำให้บรรยากาศในงานเต็มไปด้วยความสุขและประหยัด ส่วนพรนภาก็ควบเบ๊นซ์ป้ายแดง กับลูกชาย พีท/พาท ส่วนคุณเกียงก็ตามไปภายหลัง เหมือนที่บอกแต่ต้น กำแพงเพชรรับพันธกิจจัดงานคราวต่อไป ไม่จำเป็นต้องเป็นปีหน้าก็ได้ แต่ก็ไม่ต้องคอยน้ำปิงให้มีหาดทรายนะ

        ทุนอุทัยธานี ปีนี้เปลี่ยนไปเยอะ ไปร่วมงานก็ไม่ครบ แถมรีบกลับอีกต่างหาก แต่ก็เข้าใจในภารกิจของลดารัตน์และเพื่อนๆอีกหลายคน คงทิ้งยัยจะไว้แก้หน้าให้ งานนี้อุทัยได้เฮียสุนช่วยขับรถมาให้ พอเฮีบรีบกลับก็เลยรีบกลับกันหมด รู้สึกจะขาดพาณีคนเดียวนะ เพราะกำลังทำด๊อก

        ดร.สมพร+สมศรี (เล็ก) พร้อมลูกชายทั้ง 2 และอาม่าก็ไปร่วมกิจกรรม รวมรุ่นพร้อมหน้า อาม่าก็ร่วมสนุกสนาน ส่วนหลานชายคนโตคอยถ่ายรูปให้คุณพ่อคุณแม่ สมพร-เล็กเดินทางตั้งแต่วันที่ 25 เที่ยวมาตลอด และแวะนอนที่สิงห์บุรี พอ 26 ก็ร่วมงาน 27 ก็กลับพร้อมเพื่อนๆ เฮ้อ! มีความสุขจัง

        ทุนแม่กลองอีกคนที่ไปคือแหม่ม แหม่มก็เหมือนเดิมทุกอย่างตัวโตขึ้นนิดหน่อย แหม่มก็เป็นอีกคนของทุนแม่กลองที่ไปร่วมงานทุกครั้ง มีแต่ต้อยที่ไม่ค่อยได้ร่วม ที่ร่วมคราวหนึ่งก็เป็นตอนที่แม่กลองเป็นเจ้าภาพ ไงๆคราวต่อไปฝากแหม่ม หิ้วต้อยไปให้ได้นะ

        วันเพ็ญ คุณแม่ล่าสุดของรุ่น (ลูกกอเดร์ล่าสุด 11 เดือนจริงหรือไม่ ยังไม่ยืนยัน) วันเพ็ญเป็นทุนเทศบาลคนเดียว ที่ไปร่วมงานคำพูด ลีลา เป็นนักบริหารภาครัฐโดยแท้ ส่วนยัยน้อง สุกัญญา ยัยเป้ ใครเจอตัวก็แจ้งดังนี้ เพื่อนๆให้อภัยทุกอย่าง เพราะ ...............เราเพื่อนกัน.....................

        นังโย งานนี้ก็ทุ่มสุดตัวออกหาซื้อของเล่นเกมส์/จับรางวัลด้วยตัวเอง เหนื่อยสายตัวแทบขาด (มันตัวโตเลยไม่ขาด) สุดท้ายได้ผ้านวม กระทะเทปร่อน ถังขยะ เป็นของขวัญ ก็สนุกสนานก็พองาม ส่วนของชำร่วยเป็นตุ๊กตาคริสตัล สวยนะ ให้เฉพาะเพื่อนที่ไปร่วมงาน ส่วนที่ได้กันทุกคนแม้แต่เพื่อนที่ตายแล้ว (ถวายสังฆทานไปให้) คือเสื้อรุ่น 12 สวยงาม มีความหมาย สีเป็นกลาง ไม่แดง ไม่เหลือง แต่ดำพอทุกคนในงานใส่แล้วดูดีจัง ขอบคุณเปรมทิพย์และทีมงานอีกครั้ง

        หย่ง-พี่ชัยวินทร์-แอม-แชมป์ จาก USA ก็เป็นอีกหนึ่งครอบครัวที่เพื่อนๆจัดงานเลี้ยงต้อนรับ กลับมาเที่ยวเมืองไทย หย่งก็เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ใบหน้าก็หย่อนยานไปนิด ตามวัย ยังพูดคุยสนุกสนานแหมือนเดิม แต่เริ่มใช้ภาษาไทยได้ยากขึ้น ใช้เงินไทยไม่เป็น เงิน 10 บาทก็คิดว่า 10 ดอลล่าร์อะไรประมาณนั้น พี่ชัยวินทร์ก็เป็นผู้ใหญ่เรียบร้อย น่ารักมาก คอยดูแลลูกๆ แทนคุณแม่ ส่วนลูกแอม-แชมป์ พูดไทยได้ดีทีเดียว เพราะคุณพ่อคุณแม่พูดด้วยตลอด ลูกสาวแอม แย่หน่อย แพ้หลายอย่าง อาหาร-ยุง เกาจนตัวเป็นแผล มาเมืองไทยคราวนี้ หย่งเที่ยวหลายแห่ง เช่น สุโขทัย-เชียงใหม่-แม่กลอง-นครสวรรค์ 14 สิงหาคม ก็เดินทางกลับ USA หย่งรับมุขภาษาไทยไม่ค่อยได้แล้ว ยรรยงบอกตอนเจอกันว่า “เวรกรรม” มันก็คิดว่าเป็น “Welcome!” จับไม้จับมือเราใหญ่ คงดีใจว่าเพื่อนพูดอังกฤษได้เลยมอบนาฬิกาข้อมือสวยมาก พร้อมเสื้ออีก 1 ตัวให้ยรรยง ขอบคุณครับ

        ตุ๊ก สิริพรรณ-หลิน ลาออกเรียบร้อยแล้ว ตุ๊กออกก่อนหน้านี้นานแล้ว งานนี้จึงเลี้ยงส่ง ส่วนหลิน 31 กรกฎาคม 2553 ขึ้นเวรเช้าเสร็จแล้วลาออกเลย ตั๋นกำลังคิดตัดสินใจแต่แนวโน้มว่าไม่นานเหมือนกัน ออกไปทำธุรกิจส่วนตัว นั่ง-นอน-เล่น-เที่ยว งานไม่ต้องทำ ได้เดือนละ 15,000 ก็สบายดีนะ ขอให้พวกเอ็งโชคดี แล้วมีงานรวมรุ่นเมื่อไหร่ ห้ามเบี้ยวนะ

        อยากแซวคนโน้นคนนี้ แต่ก็ไม่หมดไม่ครบถ้วน อ้อ! งานนี้มีน้องรุ่น 14 (ยรรยงซื้อโต๊ะให้ 1 โต๊ะ ในฐานะทีมงานหาเสียงเลือกตั้งกรรมการสภา) มาร่วมงานด้วย เพื่อเป็นการสังเกตการณ์ การทำดีของรุ่นพี่ รุ่น 12 มีโก้งใหญ่นำทีม หนิง-กุ๊ย-ยาย-อรวรรณ ไปร่วม พวกน้องก็ถูกพี่ธิเบศร์ตำหนิว่า “รุ่น 14 นี้แหละชอบทำร้ายรุ่นพี่ ชอบขู่เข็ญ โขกสับ แล้วก็เอารุ่นพี่รุ่น 12 เป็นสามี” มันคงหมายถึงน้องก้อย แม่เอ้ยเมียมันแน่เลย ธิเบศร์มันปากร้ายจริงๆ แต่พี่ยรรยงขอค้านนะ “รุ่น 14 ดี เชื่อฟังดี เหมือนลูกไก่ในกำมือ จะคลายก็รอด จะบีบมันก็ขี้ใส่” เอ้า! ฟังหูไว้หู แต่จากงานนี้ รุ่น 14 นครสวรรค์จึงเกิดฮึกเหิมจะรวมรุ่นบ้างแล้วล่ะ ไงๆ พี่ยรรยงยินดีให้คำปรึกษาแล้วก็ขอโต๊ะให้รุ่น 12 ด้วย 1 โต๊ะนะ (เอาคืน)

        ตื่นเช้าวันที่ 27 ด้วยความพร้อมเพรียงทุกคนมุ่งสู่วัดใกล้ที่พัก ภัทรพร+คิม และเภา ช่วยติดต่อประสานให้เจ้าอาวาสมารับเครื่องสังฆทานจากเพื่อนรุ่น 12 ที่มาร่วมงานกันทุกคน ฝนก็ตกหนัก ฟ้าคงปลื้มอกปลื้มใจ ที่นานๆทีเห็นพยาบาลทำดีกันเป็นหมู่คณะ พอดีเจอวันพระใหญ่ เจ้าอาวาสก็ติดกิจของสงฆ์บนศาลา ก็คอยกันประมาณ 1 ชั่วโมง สายฝนก็ตกหนัก เป็นการทดสอบจิตใจและบอกว่า ทำดี ทำบุญ ทำยากนะ พอหลวงพ่อมา ยรรยงก็เริ่มพิธีแล้วนำกล่าวถวายสังฆทาน (คนอะไรเก่ง-ดีทุกอย่าง) แล้วอุทิศให้เพื่อนสามคนที่เสียชีวิต รวมทั้งอาจารย์ที่เสียชีวิตแล้วด้วย ได้แก่ อ.ยุวราณี, อ.สุนันทา

        นับเป็นการรวมรุ่นที่มีความหมาย-มีสาระ-มีความกตัญญูรู้คุณต่ออาจารย์-มีความสนุกสนาน และมีความสมบูรณ์อย่างยิ่งอีกครั้งหนึ่งของรุ่น 12 ...เรายังจะเจอกันอีกหลายครั้งนะ เพราะ...”เราเพื่อนกัน”...

        พร้อมข่าวฉบับนี้ได้เสนอตารางชื่อเพื่อนที่ไปร่วมงานรวมรุ่นเมื่อ 26-27 กรกฎาคม ตารางดังกล่าวมีประโยชน์มากนะ ขอให้เพื่อนนำติดตัวไปไหนๆทุกครั้ง จะช่วยประหยัดค่าอาหาร หรือช่วยติดต่อเพื่อนได้เมื่อคิดถึง ตารางนี้มีอีเมลล์แอดเดรสด้วย ดีจัง ขอขอบคุณโยและทีมงานที่ช่วยรังสรรค์ ฝากธุระให้เพื่อนๆ ด้วย ดังนี้

1. เพื่อนๆที่มีชื่อในตาราง ช่วยตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลอีกครั้ง
2. เพื่อนๆที่ไม่มีชื่อในตารางโปรดแจ้งข้อมูลไปให้ยรรยง เพื่อจะได้นำไปเพิ่มในตาราง จะได้สมบูรณ์เพิ่มคุณค่าขึ้นอีก

       ไตรรงค์คนเก่งของรุ่น ยุให้เอายัยโยหรือยัยหลินก็ไม่เอาทั้งที่ ยัยโยเต็มใจ แบ! …(ใจ) ให้เต็มที่ มันก็ไม่เอาน่าเสียดาย ก็แห้งเหี่ยวกันไปเหอะทั้งฝ่ายชายฝ่ายหญิง เราฝ่ายยุก็ต้องหยุด เพราะยุไม่ขึ้นจริงๆ
        เล็กมีเวบไซต์เฉพาะและดูเหมือนจะกลายเป็นเวบของรุ่น 12 ไปในตัว ในเวบของเล็ก (ให้ดูว่าเวบอะไรในตาราง) มีภาพของงานรวมรุ่นสวยๆ และคาดว่าต่อไปจะเอาต้นฉบับจดหมายข่าวของรุ่นไปใส่ไว้ทุกคราวไป

        ฉบับนี้เอาไว้แค่นี้ก่อนนะ ลูกสาวคนโตพิมพ์ให้พิมพ์ไปเล่นเฟซบุ๊คไป เชียงใหม่ก็จะรีบกลับ หมดหน้ากระดาษก็ขอรีบไปก่อน