Refreshed at SamuthSongkram

ฟื้นฟูที่สมุทรสงคราม วันที่สอง 4 กพ.52 บ่าย

ได้เวลาขึ้นรถไปดูงานกันแร้ววว ออกมาเกือบบ่ายสองแล้ว เพราะเลทจากช่วงเช้า ว๊าวๆ ข้างทางออกมาเจอประปากรมทรัพยากรน้ำ(1) ไม่ได้เห่อ แต่อยากอวด อิอิ อันที่จริงเรียกว่า รูปแบบยอดนิยม มาจากกรมอนามัย เดิม รปแบบนี้ก็ย้ายตามมากรมทรัพยากรน้ำของเรา กลายเป็นรูปแบบมาตรฐานที่นิยมสูงสุดของประเทศไทยด้วยรูปแบบที่อ้อนแอ้นอรชรแบบนางสาวไทย ได้ยินว่าวิศวกรผู้ออกแบบได้แรงบัลดาลใจมาจากความสวยงามของสาวไทยนี่เอง แล้วก็มาเจอบ้านแสนสวยในฝันของบางคน (2) เพื่อนๆ เราเป็นวิศวกรหลายคน ประมาณ(คร่าวๆ) ว่าหลังนี้อาจจะมีมูลค่ารวมถึง ร้อยล้านบาท เชื่อมะๆ พยายามถ่ายหลายครั้งแต่ไม่ได้สวย เพราะเราอยู่บนรถที่วิ่งอยู่ ต้องขออภัยที่รีทัชเอาสายไฟที่วุ่นวายออกไปเสียหมดไม่ค่อยเหมือนจริง พี่อุทัยไม่ถูกใจนัก เพราะว่าสถาปัตยกรรมแบบ เลอ โนซอง น่าจะใช้กับวัง หรือปราสาท มากกว่าบ้าน อย่างนี้ นบก รุ่นต่อไป พวกเราน่าจะได้ไปทัวร์ยุโรป ดูบ้านที่มีสถาปัตยกรรมโรมันยุกต์กลางนี้เนอะ ภาพน้ำในคลองปนเปื้อนน้ำมันมักๆๆ (3) พบทั่วไปที่สมุทรสงคราม เผื่อใครในบรรดาเพื่อนๆ เกี่ยวข้องกับการป้องกันมลพิษจะมีโอกาสนำไปดูแล สักพัก1 สังเกตว่า มีอนุสาวรีย์กลอง (ซึ่งไม่ได้มีแห่งเดียว) คือแม่กลอง(4) ชื่ออำเภอของสมุทรสงคราม ก็เป็นจังหวัดที่มีเพียงสามอำเภอ มีแม่กลอง อัมพวา แล้วอำเภอเมือง

(1) (2) (3) (4)

ข้ามแม่น้ำแม่กลอง (กระมัง-ไม่แน่ใจ) (5)(6) สวยดี แล้วก็เป็นคลองที่เป็นตลาดน้ำอัมพวา(7)(8) ที่ดูเงียบเป็นช่วงพักตลาด จะมีตลาดน้ำ วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ซึ่งจะจอแจไปด้วยนักท่องเที่ยวทั้งไทยและเทศ และข้างๆ จะเต็มไปด้วยรถนักท่องเที่ยวที่ติดยาวหลากิโลเมตร กว่าจะเข้ามาเดินชมได้ อาจติดอยู่กว่า 30-60 นาที และหาที่จอดรถยาก

(5) (6) (7) (8)

แต่เราตอนนี้มาถึงโรงงานพลาสติกแล้ว ชื่อบริษัทพรีแพ็คประเทศไทยจำกัด (9)(10) เราเดินมาคอยหน้าโรงงานเพื่อรอครบคนก่อนแล้วมูฟขึ้นไปรับฟังการบรรยายสรุปบนห้องประชุมชั้นสอง (11)(12)

(9) (10) (11) (12)

มีป้ายต้อนรับก่อนเข้าห้องประชุมด้วย (13) เท่ห์มากเลยเหมือนโรงแรมหรูๆ ห้องประชุมไม่กว้างนัก เขาออกแบบเป็นห้องประชุมขนาด 30 คน (14) แต่เรามากันกว่า 50 คน มีเก้าอี้เสริมหมือนโรงหนังชั้นสองเลย อบอุ่นดี กรรมการผู้จัดการ (แปลว่า เจ้าของบริษัท ซึ่งเป็นรุ่นที่สองหลังจากผู้ก่อตั้งพักผ่อนแล้ว) ได้บรรยายสรุปให้ฟัง (15) เป็นบริษัทที่รับผลิตฟิล์มพลาสติก (คือพลาสติกบางๆ) เพื่อผลิตเป็นบรรจุภัณฑ์ และพิมพ์ภาพตามสั่งบนฟิล์มนั้น ให้ผู้ประกอบการอื่นๆ ใช้เป็นหีบห่อ บรรจุภัณฑ์ มีทุนจดทะเบียน 120 ล้านบาท ใช้เครื่องจักรทันสมัยและเทคโนโลยีสูง ซึ่งบางเครื่องมีเพียง 2 เครื่องในโลก ทำให้มีคุณภาพการพิมพ์สูงและรวดเร็วทันความต้องการของลูกค้า และนอกจากการดูแลสิ่งแวดล้อมที่ดีในโรงงานจนแทบไม่มีผลกระทบต่อชุมชน พนักงานกว่า 95% ยังเป็นคนในพื้นที่ ช่วยการสร้างงาน มีพนักงากว่า 50 คน ที่เป็นเจ้าของสวนต่างๆ เช่นสวนลิ้นจี่ที่มีฐานะการเงินดีอีกด้วย การดูแลพนักงานและมีส่วนร่วมกับชุมชนที่ดี ทำให้มีปัญหาน้อย แม้ในขณะที่มีปัญหา มีหน้าสินสูงต่อทุนถึง 28:1 ก็ใช้วิธีการประนอมหนี้ พูดงใจคุย และรับผิดชอบ ต่อทุกฝ่าย จนทำให้มีความไว้วางใจของทั้งด้านสถาบันการเงิน ลูกค้า และพนักงาน

(13) (14)(15) (16)

เราได้มีโอกาสเยี่ยมชมการทำงาน เริ่มจากได้รับแจก หมวกและแมส (หน้ากากคาร์บอนกัมมันต์) (16)(17) เริ่มด้วยการบรรยายที่โถงชั้นล่าง ที่ใช้เป็นที่เก็บวัสดุที่เป็นฟิล์มผลิตแล้วเตรียมพิมพ์ (18)(19)(20) อยู่ด้านหลังมากมาย สิ่งที่สำคัญของการดูงาน คือห้ามถ่ายรูปเครื่องจักร เพราะเป็นความลับของบริษัท ซึ่งเราก็ไม่มีปัญหาอะไร มาดูการบริหารจัดการ ไม่ใช่การผลิต หรือเครื่องจักร อยู่แล้ว

 (17) (18) (19) (20)

ผ่านทางเก็บวัสดุ ส่วยใหญ่เป็นเม็ดพลาสติกโพลีน (18) แล้วไปดูเครื่องจักรผลิตฟิล์ม เป็นเครื่องที่หลอมละลายเม็ดพลาติก เป่าด้วยลมเป็นพลาสติกรูปวงกลมยาว แล้วตัดเป็นสองซีกได้แผ่นพลาสติกเป็นสองม้วน เพื่อจะใช้ไปพิมพ์ต่อไป แล้วออกมาบรรยายข้างนอกต่อ (22)(23)(24)(25)(26)

 (21) (22) (23) (24)

อีกแห่งเป็นกระบวนการพิมพ์รายละเอียดสูงบนพลาสติกต่อเนื่องที่กว้างถึง 1.7 เมตร(27)(28) เช่นเคย ไม่อนุญาตให้ถ่ายรูป ไม่มีรูปให้ดูขออภัย ข้างในใช้หมึกที่เป็นสารละลายจำพวกระเหยง่ายเพื่อให้แห้งเร็ว ทำให้แสบจมูก การป้องกันขั้นแรกคือการใช้แมสคาร์บอนกัมมันต์ที่เจกมาปิดจมูก แล้วเขาก็มีท่อดูดอากาศไปบำบัดก่อนแล้วค่อยทิ้งไปข้างนอก ซึ่งอากาศที่บำบัดแล้วเบาบางจนชาวบ้านไม่ได้กลิ่น

(25) (26) (27) (28)

เสร็จทั้งหมดก็ออกมาสูดอากาศสบายๆ ข้างนอก (29)(30)(31) เราเริ่มถอดหมวกถอดแมสกันได้แล้ว เรามอบของที่ระลึกโดยน้องแอนคนงาม ดูการถ่ายรูปก็รู้ว่า เจ้าของหลงเสน่ห์เธอขนาดไหน (32) ยอมโพสท่าอย่างสนุกสนาน โฮ่ๆๆ และยังมอบของที่ระลึกชิ้นเดียวให้น้องแอนด้วย น่าอิจฉาจั้งเนอะ (33)(34)

 (29) (30) (31) (32) (33) (34)

ช่วงรอ หลายคนพบที่นั่งพักสำหรับแขกบ้านแขกเมือง อ้าวลืมไป ไม่ได้ไปเมืองนอก ที่พักสำหรับลูกค้า สบายๆ หน้าโรงงาน (35)(36)(37) ขอบคุณหล๊ายหลายสำหรับโรงงานที่น่ารักของชาวบ้าน และการให้ความอนุเคราะห์สถานที่ดูงานให้เรา

(35) (36) (37)

ปล. กาแฟและขนมเบรก อร่อยมาก

ปลล. อยากรู้จังเลยว่า ของขวัญชิ้นพิเศษ เป็นอะไรน้อ...

ปลลล. ว๊าว... จิงเหรอ