(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
(7)
(8)
(9)
(10)
(11)
(12)
(13)
(14)
(15)
(16)
จาก บูมทาวน์ เดินทางต่อไป รีโน่ เราจะไปพักที่นั่น (1) ดูตามแผนที่ใช้เวลาไม่นาน แต่ผ่านพื้นที่กันดาน แห้งแล้ง แต่ที่นี่ อเมริกาเป็นประเทศพัฒนาแล้ว เราจึงไม่พบบ้านคนจน บ้านที่เราผ่าน จะเป็นบ้านที่มีมาตรฐาน ราคาบ้านในอเมริกา แพงกว่าเราประมาณ 2 เท่า แต่รายได้เขามากกว่าเรา 10 เท่า โดยประมาณ ถ้าเทียบกับภาวะเศรษฐกิจ จะพบว่าบ้านถูกกว่าเราสัก 5 เท่าเลย จึงพบว่า แม้คนตกงาน ได้รับเพียงเงินสนับสนุนจากรัฐก็มากพอที่จะมีบ้านดีๆ ได้ เมื่อเราดูข้างทางพบว่าพื้นที่ห่างไกล ก็ยังมีห้างสรรพสินค้า อะเวนิวส์ กระจายอยู่ทั่วไป บ้านก็ยังดูดี (2-16) การบริการของรัฐนั้นทั่วถึงจริงๆ
(17)
(18)
(19)
(20)
(21)
ถึงเมืองรีโน่แล้ว (17) นี่เป็นโรงแรมที่เรามาพัก (18) ใหญ่โตหรูหราดี ชื่อโรงแรมแอตแลนทิส ชั้นล่างเป็นคาสิโน พาไปห้องที่ผมพักก่อน (19) เราพักชั้น 8 (20) นี่เป็นห้องปกติ ที่สวยงาม พี่ๆ และคุณพ่อคุณแม่นับถือ (21) มาส่งถึงห้อง ผมพักกับพี่เอกและน้องกรที่นี่
(22)
(23)
(24)
รอเช็คอินของ พี่ๆ พ่อแม่ ที่ลอบบี้หน้ากาสิโน (22-24) แต่งเป็นป่ากลางเมือง สวยดี แต่เนื่องจากห้องพักที่จองไว้ ไม่คืนห้อง คือแขกอยู่ต่อ ทำให้ห้องที่จอง ไม่สามารถเข้าพักได้ สองห้องที่รอเช็คอิน จึงถูกอัพเกรดฟรี เป็นห้องสวีท (Suit เขียนว่า สูท อ่านว่า ซูอีท เมื่ออ่านเร็วๆ นิยมอ่านว่า สวีท) ซึ่งคุณพ่อคุณแม่ จะได้รับสิทธิ์นี้บ่อยๆ เนื่องจากเป็นแขกประจำ เป็นที่รู้จักมักจี่ คุ้นเคยของบริกรที่นี่ถ้วนหน้า และทำที่ตื่นเต้นดีใจที่ได้ให้บริการ เราไปชมห้องสวีทที่นี่กัน ซึ่งอยู่ 2 ชั้นบนสุดของที่นี่
(25)
(26)
(27)
(28)
(29)
(30)
(31)
(32)
(33)
(34)
(35)
(36)
(37)
(38)
(39)
ห้องนี้กว้างขวาง และหรูหรามาก (25) นี่เป็นเตียงหลัก ส่วนตรงนี้เป็นเตียงชมวิว (26) มองเห็นทั่วเมืองเลย เครื่องแต่งห้องเป็นเครื่องแก้วคริสตั้นสวยๆ โต๊ะเก้าอี้ไม้ฝีมือประณีต (27) มุมมองวิวพระอาทิตย์ตกดิน สวยงามมาก ด้วยกระจกสีชมพู ทำให้มองภาพภายนอกเป็นสีชมพูไปหมด หวานแหววเลย(28-31) แล้วเราก็ถ่ายภาพ เต็มที่ มันเยอะนะ เลือกให้ดูประมาณนี้ (31-39) ดูสิมีจากุชชี่กลางห้องด้วย (36)
(40)
(41)
(42)
(43)
(44)
(45)
ไปรับประทานอาหารเย็นกันครับ (40-43) ทันทีที่ลงมาถึง บริกรคึกคักมาก หลายคนด้วย เรียกปะป๊า มะม๊า เข้ามากอด เข้ามาหอม พ่อแม่ก็แนะนำตัวให้พวกเรารู้จัก ผมได้รับการแนะนำว่าเป็นหลานชาย กิกิ ได้เป็นหลานฝรั่ง ป๊าบอกผมเป็นลูกครึ่งเลยหล่อ บริกรกระตือรือร้นดูแลบริการมาก แนะนำ เสริฟ ทำท่าตื่นเต้น หัวเราะ ดูมีความสุขที่เรามา ทำให้โต๊ะข้างๆ ทำท่าแปลกใจ และถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมก็แปลกใจมาก ทำไมท่านป๊อปปูล่าขนาดนี้ พ่อก็ยิ้มๆ สักพักก็บอกว่า พ่อถือว่าต้องทิปมากหน่อย ให้ทั่วถึง การทำให้คนจำได้ ต้องใช้เงิน เขาจะจำเราได้เอง ไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร และมาเป็นประจำด้วย จำชื่อเขาด้วย เรียกชื่อทักทายให้ถูกด้วย เป็นต้น อาหารที่นี่ดูดี รสชาติดี และเยอะมากๆ ตักตามใจชอบ มีหลายประเภท หลายชาติ อาหารมักเป็นพวกอาหารทางยุโรป อเมริกัน เม็กซิกัน ของหวานและผลไม้ก็หลากหลาย กินกันเต็มโต๊ะ ตักหลายรอบ เสียดายที่เขาไม่ให้ถ่ายรูปเพราะเป็นคาสิโน (44-45) แต่ก็แอบถ่ายได้สักแค่นี้นะ พอนะ เขาไม่ให้ถ่าย เหอๆ จากนั้นก็เลือกเล่นเลือกเดินตามใจชอบ กระจายกันไป
(46)
(47)
(48)
(49)
เราเล่นกันไม่เก่ง เลยไม่ได้อยู่นาน กลับมาอาบน้ำที่ห้อง นี่เป็นที่นั่งเล่นหน้าห้องพัก ของห้องสวีท (46) สวยมาก เวลามีแขกมาหาที่ห้อง สามารถนั่งรอเจ้าของห้องได้ตรงนี้ ปกติหน้าห้องเราก็เห็นแค่ทางเดิน (47) นี่เป็นภาพขากลับห้องเรา เราพักห้องนี้ ห้องธรรมดาก็ยังสวย (48) และวิวมองจากห้องเห็นทั้งเมือง (49)
(50)
(51)
(52)
(53)
(54)
(55)
(56)
ดึกๆ หลังจากกลับห้องสักพักเราก็มาห้องพี่ๆ เนื่องจากทริปนี้ เราแทบจะไม่ได้จ่ายเงิน เพราะคุณพ่อคุณแม่ เป็นเจ้ามือหมด พี่สองคนที่ชวนเรามาเลยได้รับการปรนนิบัติผิวหน้าให้ (50-51) โดยพี่เอก ที่ชำนาญด้านนี้ สบายทั้งสองคนเลย มีความสวยงามหลายอย่างที่เหมาะสมกับการเป็นห้องสวีทหรูหราอีก เช่น อ่างน้ำเคลือบทองคำ (52) ลูกบิดเป็นผลึกคริสตัลเจียรนัยรูปเพชร ทีวีจอโต (53) พร้อมเครื่องเสียง ภาพวาดหรูหราดูดี (54-55) กับห้องกว้างขวาง (56) สวยไปหมด
ก่อนเวลานอน หนุ่มๆ ทั้งหลาย ชวนกันลงอ่างจากุชชี่สปา (39) ให้น้ำอุ่นจัด พ่นน้ำวนจากุชชี นวดตัวผ่อนคลาย (ภาพออกสื่อไม่ได้ ขออภัย อิอิ) กลับมานอนสบายเลยครับ
ทางลัด คลิกตรงนี้ครับ
::
มหัศจรรย์เมริกา
::
ไตรรงค์.เน็ต
::