USA is Beauty
ตอน ถนนสู่เวกัส
วันที่ 13 ตุลาคม 2553 หน้า 1 2 3 4 5 6 7 8  9 10 11 12

(1) (2) (3) (4) (5)

เราเดินทางออกจากแกรนด์ แคนย่อนแล้ว ขาออกไม่ไกลนักมีน่าสนใจ เป็นที่ชอปปิ้ง ตรงนี้เป็นแกรนด์แคนย่อนพลาซ่า ไก้ด์บอกเป้นร้านจำหน่ายของที่ระลึก มีของใช้แบบห้างให้เดินไม่มาก คุณสังเกตไหม ที่นี่ป้ายห้องน้ำชาย เรียกว่า แจ็ค สงสัยว่าห้องน้ำหญิงจะเขียนว่าอะไร ถัดมาเป็นมิวเซี่ยม หรือพิพิธภัณฑ์ (2) แสดงสิ่งทึ่ค้นพบมากมาย ไก้ด์บอกว่าถ้ามีเวลาก็น่าเดินชม แต่เราไม่มีเวลาแล้ว เพราะจะไปถึงเวกัสช้า และดึกเกินไป เขาบอกว่าถ้าไม่มีปัญหาจราจรเราอาจถึงเวกัสก่อนตะวันตก เลยมานิดเป็นเดอะแกรนด์โฮเต็ล (3-5) ประมาณ 4 ดาว ไม่รู้แพงไหม แต่ดูน่าพักดี

 (6) (7) (8) (9) (10)

ทางเดินออกมา เป็นป่าสน (6-7) ในช่วงแรก แต่ไม่นานก็เข้าเขตทะเลทราย หรือกึ่งทะเลทราย เป็นทุ่งหญ้า ที่มีพืชพุ่มขึ้นสลับประปราย มีการเลี้ยงวัวแบบปศุสัตว์ปล่อยที่นี่ด้วย (9-10) ส่วนใหญ่ที่เราเห็นก็จะเป็นวิวแบบนี้พักหนึ่ง

(11) (12) (13) (14) (15) (16) (17) (18) (19)

เพื่อนๆ เริ่มปวด ขอเข้าห้องน้ำกันไม่นานหลังจากออกมาสัก 30 นาที เราแวะเติมน้ำมันที่นี่ เป็นปั๊มเท็กซาโก้ ธีมที่นี่สีแดง จัดจ้านดี (11-12) เราแวะห้องน้ำ บางคนก็หาอะไรกิน นี่เป็นไม้ประดับหน้าห้องน้ำ สีม่วงคล้ายวานีลา (13-14) แต่เข้าใจว่าไม่ใช่ ด้านหน้ามีสนที่ปลูก และคงบำรุง ดูสวยงาเหมือนจะอ่อนนุ่ม (15-16) รถตู้คันนี้แหละที่เราใช้ทัวร์ (17) จุผู้โดยสารได้ประมาณ 14 คนสบายๆ ยังมีที่ว่าง คุณอ๋อเดินมาบอกว่า มี สตาร์บัค ด้วย กาแฟสดบรรจุขวด รสชาติใกล้เคียงกับที่ชงสดเลย (18) กาแฟสด หมายถึงกาแฟคั่วบด เป็นคำที่ภาษาไทยทำให้งงเล็กน้อย แล้วนำมาชงใหม่ๆ ผมเลยเข้าไปซื้อบ้าง ราคาเพียง 45 บาท (1.49 $) ก็เท่ากับเราซื้อกาแฟสดบ้านเรา แต่อย่าไปซื้อสคาร์บัคนะ ในไทย บ้านเราแพงมักๆ หลังปั๊มเป็นทางเข้าหมู่บ้าน ที่มองไปไม่เห็นบ้าน คงอยู่ลึก (19) นี่คงอำนวยความสะดวกให้บุรุษไปรษณีย์  เลยเอากล่องรับจดหมายมาเรียงหน้าปากซอย เยอะขนาดนี้ ก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องลำบาก แต่คนที่ลำบากคงเป็นคนรับมากกว่า

(20) (21) (22) (23) (24) (25) (26) (27) (29) (29) (30) (31) (32) (33) (34) (35)

เราผ่านพื้นที่ที่มีต้นสนขึ้นประปราย (20) บนเชิงเขามีต้นสนเยอะ (21-22) ไม่ทราบเป็นเขคอรุรักษ์หรือป่าปลูกหรือเปล่า พื้นที่ชุ่มชื่นเหล่านี้มีบ้านเรือนอยู่มากกว่าที่แห้งแล้ง ผมหลับๆ ดื่นๆ ก็มันนานาเอาการ ตื่นขึ้นมา ก็บ่ายแก่ๆ จะเห็นว่ามีเมฆฝน (23-24) เป็นบางช่วง และไกด์บอกว่า มีพายุงวงช้าง (ทอนาโด) ก่อตัวอยู่ข้างหน้า เป็นพักๆ มันหมุนวนลงมาข้างล่าง แต่มันไม่เสถียร กว่าจะเอากล้องออกมาถ่ายก็เหลือแค่นี้ (24) มองแทบไม่ออก มัวแต่ตื่นเต้น  แล้วมันก็หายไปเลย ต่อมาเริ่มมีเขาหินใกล้ๆ ทาง (25) พื้นที่ถึดผ่านภูเขาคดเคี้ยว สวยมาก (26)  ตอนนี้บรรยากาศเริ่มฟ้าแดง (27) คงเย็นแล้ว มองไปในแนวเหนือใต้ แสงสีเหลืองๆ ให้เงายาวๆ (29) คำแล้ว นะ แนวถนนโล่งอย่างนี้ (29)  เป็นถนนระหว่างเมืองหรือฟรีเวย์ ฟากละ 2 เลน ดูทางทิศตัวันตก ตะวันเริ่มตก (30) ดูแล้วเริ่มคิดถึงบ้านจังแลย แปลกมาก ช่วงนี้แสงน้อง รถที่ขัยไวๆ ทำให้ภาพเบรอ เลยคัดมาให้ดูไม่มาก หมุ่บ้านนี้อยู่ไกลๆ ดูแห่งๆ นะ มีสีเขียวไม่มาก แต่แสงทำให้สวยขึ้น ถนนสวย คดเคี้ยว ภูมิประเทศที่นี่เหมือน แพะเมืองผีบ้านเราเลย (33) คนก็ตั้งบ้านเรือนอยู่ประปรายริมเชิงเขา แถวนี้มีเมฆต่ำๆ (34) ฟ้ามืดแล้วและตะวันตกแล้ว ไม่มีใครถ่ายรูปแล้ว เพราะแสงไม่พอ อีกรูปนะ (35) ฟ้าสวยดี

(36) (37) (38) (39) 

ที่นี่ห่างไกลเมือง การตั้งโรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์ เจอที่นี่อีก (36) ก็ต้องมาตั้งที่นี่ กลางทะเลทราย ที่ไม่ได้ถูกต่อต้านนัก  ไกด์ชี้ให้ดูการขนส่งทางรถไฟ ที่ทำให้ประหยัดพลังงานมาก ดูสิครับ โบกี้ต่อกันยาวขนาดนี้ (37) แต่ใช้เครื่องยนต์ที่โบกี้แรกที่เดียว พอเคลื่อนมันได้ แรงเฉี่ยยจะทำให้การลากใช้พลังงานไม่มาก นี่เลนไวด์ 24 มม. กวาดภาพกว้างประมาณ 84 องศานะ ยังจับไม่หมดเลย ยาวกว่านี้อีกเยอะ อีกรูปนี้ ไกด์บอกว่า แถวนี้มีคนเจอ UFO (วัตถุบินลึกลับ หรือเราเรียกจานบิน หรือจานผี ที่เข้าใจว่าอาจจะมาจากนอกโลก) จนตั้งสถานีตรวจจับยูเอฟโอ (38) เอ่อ... อันนี้ผมไม่แน่ใจ มองไม่ทันถ่ายไว้ก่อน แต่ก็ไม่เห็นบ้ายนะ ค่ำแล้วประมาณ ทุ่มครึ่ง เราแวะทานอาหารที่นี่ ก่อนที่จะเข้าลาสเวกัส (39)

ไตรรงค์.เน็ต || USA is Beauty

    ทางลัด เลือกคลิกหน้า ได้ตรงนี้ครับ