USA is Beauty
ตอน ยินดีต้อนรับสู่เมริกา
9 ตุลาคม 2553 หน้าที่ 1 หน้า 2 หน้า 3 หน้า 4

อันที่จริง ไม่ค่อยแน่ใจว่าวันนี้วันทีอะไร เพราะข้ามเขตแบ่งวันย้อนเวลามีวันหนึ่งและบินต่อ มีคำสั่งห้ามแกมขอร้องของกัปตัน ไม่ให้เปิดหน้าต่าง เพื่อให้ผู้โดยสารทั้งหมด ได้ปรับเวลาชีวิตของตนเองผู้โดยสารต่างพยายาม หลับ เพื่อให้มีการปรับเวลาอัตโมมัติได้ดีขึ้น ช่วงแรกๆ เราได้มีเวลาถ่ายรูปกันเล็กน้อย นี่เป็นครอบครัวคุณนา น้องฟ้า คุณกบ (1) มากันทั้งครอบครัว อีกภาพน่ารักคือคุณต่าย คุณปู๋(2) ที่หวานกันตลอดทริป ทั้งที่ลูกๆ เริ่มเข้าวัยรุ่นแล้ว อีก 3 ท่าน (3) คือคุณอ๋อ คุณจิ๋ม และคุณแซนน์ เกือบลืม ผมเอง ไปด้วยๆ (4) ส่วนมากผมถ่ายรูปนะ จะไม่ค่อยได้เห็นหน้า นี่เป็นอีกมื้อ (5) ในหลายมื้อที่รับประทานบนเครื่อง อร่อยมาก

(1) (2) (3)(4) (5)

เมื่อผ่านพิธีตรวจคนเข้าเมืองและศุลกากรแล้ว (นานนะ ดุด้วย เหอๆ) เราก็ได้รับชมป้ายยินดีต้อนรับเข้าสู่สหรัฐอเมริกา (6) เรื่อยๆ (7) สวยอ่ะ คุณปู๋เลยช่วยถ่ายให้ผม (8) และนี่ก็เป็นภาพที่เล่ากันว่า มีคนอยากถ่ายมากที่สุดแห่งหนึ่งในสนามบิน แต่มักเดินเลยไปด้วยความเร่งรีบไปเคลมกระเป๋า งั้นถ่ายด้วย (9)  

(6) (7) (8) (9)

ได้กระเป๋าก็มีเวลาอีกเยอะ รอทัวร์มารีบ มาดูบรรยากาศรอบๆ กันนิดหนึ่ง ตรงนี้เรามารวมกระเป๋ากันเพื่อให้บางคนเฝ้า (10) บางคนเดินไปห้องน้ำหรือเดินดูรอบๆ ได้ ตู้โทรศัพท์ที่นี่ ออกแบบให้เข้ากันดีกับสถาปัตยกรรม(11) ที่เน้นสีเงิน ที่นี่มียินดีต้อนรับอีกหลายแห่ง เช่นที่ล้อเลื่อน(12) บริการฟรี เฉพาะขาเข้า ขอออกต้องเสียเงินเช่านะครับ  เราอยากสัมผัสอากาศเย็น ราว 8 องศากลางคืน ไปเดินเล่นกัน ตรงนี้เป็นด้านหน้า (13) แสดงแบบโดยคุณอ๋อ และคุณจิ๋ม (14)

(10) (11) (12) (13) (14)

เลยไปเทอร์มินอลข้างๆ มันหนาวมาก ดูไม่มีอะไรน่าดู ขากลับเข้าอาคาร มีศิลปะข้างฝาผนังใหญ่ (15) คุณอ๋อสนใจศิลปะอยู่แล้วเลยขอเข้าไปดูหน่อย เป็นผนังภาพศิลป์ที่ใช้ พลาสติกหลากสีมาจัดวางเรียงกัน ผมถามว่านี่เป็นศิลปะใช่ไหม ท่านผู้ชมลองคลิกดูสิ ใกล้ๆที่เราวางกระเป๋ามีผนังเปลี่ยนสีได้เรื่อยๆ (16-17) และมอนิเตอร์ขนดใหญ่ที่ฉายภาพรวมสนามบินนานาชาติแบบเร็วๆ ให้เห็นการเปลี่ยนแปลงสภาพแสงที่เปลี่ยนไปแต่ละเวลา เราถ่ายกันเยอะ เหมือนกันตรงนี้

(15) (16)  (17)

ลงมาชั้นล่าง ซึ่งเป็นที่รองรับผู้โดยสารขาออก ปกติที่นี่จะเนืองแน่นเต็มไปหมด ช่วงนี้เรามาถึงแต่เช้ายังว่าง (18) โล่งอย่างนี้ (19) มีตู้จอประชาสัมพันธ์ (20) ให้อ่านแบบทัชสกรีน เลยมาเป็นอีกล๊อกหนึ่ง (21) ก็โล่งเหมือนกัน แต่มีภาพสวยๆ ของโปสเตอร์โฆษณา ขอถ่ายเป็นที่ระลึกหน่อย (22-26)

(18) (19) (20) (21) (21) (22) (23) (24) (25) (26)

ที่นี่เรียกเล่นๆ ว่าเล็กซ์ เหมือนชื่อเล่นผมเลย (27) เนื่องจากชื่อย่อ LA มีแค่ 2 อักษร แต่ตามข้อตกลงการบินนานาชาติ ต้องย่อ 3 จะได้ไม่ซ้ำกัน ส่วนมาก เลือก x ที่แปลว่า ไม่รู้จัก ไม่มี หรือมีค่าเท่ากับ 0 เพื่อจะได้ไม่ต้องแปลต่อว่ามาจากคำว่าอะไรอีก จะเห็นว่าสนามบินนานาชาติเชียงใหม่ เราก็ใช้ CMX ด้วย ภาพจากจอมอนิเตอร์แอลซีดีสวยมาก เขาคงถ่ายเวลาโพล้เพล้ ขากลับมาที่วางของไว้ชั้นบน เจอโทรศัพท์ หน้าลิฟท์ สวยดี (29-30) ปรากฏว่า หน้าที่พักผู้โดยสาร เต็มเลย (32-33) มาเร้ว เข้าแถวโทรกลับบ้านกัน

(27) (28) (29) (30) (31) (32)

ไตรรงค์.เน็ต || USA is Beauty

    ทางลัด เลือกคลิกหน้า ได้ตรงนี้ครับ