|
22 พฤศจิกายน 2547 หน้า 2/2 |
ที่ต่อมาเป็นย่านคนรวยหน่อย เป็นที่พักตากอากาศ (รูปที่ 1-2) และเป็นชุมชนริมทะเลสาบ มีเรือยอร์ช มีรถมีราใหม่ๆ เราพักเข้าห้องน้ำที่น่าเป็นสวนสาธารณะริมทะเลสาบสำหรับเดินเล่น จ๊อกกิ้ง และขี่จักรยาน เลยมีรูป ดร.จาง-ซัง มาให้ดู (รูปที่ 3-5) เธอจะทำตัวน่ารักอย่างนี้ทุกครั้งที่เจอกล้องถ่ายรูป สวนนี้เลยสวยขึ้นเยอะเลยคุณว่ามะ เลยไปสักนิด เป็นพื้นที่ใช้บำบัดน้ำเสียจากหมู่บ้านที่ใหญ่พอสมควร (ถ้าดูจากในรูปที่ 6) ก็ไม่ใช่เมืองเล็กๆ แต่น่าแปลกที่ไม่มีกลิ่นเหม็นเลย เป็นที่ปลูกพืชที่สามารถทำให้น้ำดีขึ้นระดับหนึ่งก่อนลงทะเลสาบ ไม่ได้มีพืชชนิดเดียว แต่หลายชนิด (รูปที่ 6-9) และปลูกหลายๆ แบบ อาจารย์บอกที่ไม่เหม็นเพราะน้ำทิ้งค่อนข้างดี ไม่ถึงกับเป็นน้ำเสีย แต่ผมว่าก็มีกลิ่นนะ แต่ไม่มาก เขามีป้ายอธิบายเป็นการ์ตูนให้ดูกระบวนการด้วย ปลายทาง มีการเก็บตัวอย่างน้ำในอาคารควบคุมด้วย(รูปที่ 9)
(1)
(2)
(3)
(4)
(5)
(6)
(7)
(8)
(9)
ใกล้ๆ นี้ ราว 2-3 ร้อยเมตร เลยมาอีกหน่อย เป็นน้ำทิ้งจากชุมชนเช่นกัน มีทุ่นลอยที่ปลูกพืชตระกูลแขมและอ้อ รากจะลอยจับสิ่งปฏิกูล จ้ำตรงนี้ สะอาดขึ้นมาก จนปลาชุกชุม (รูปที่ 10-11) จะเห็นได้ว่า มีชาวบ้านหลายคน ทำค้างไม้สำหรับนั่งตกปลาค่อนข้างถาวรแข็งแรงหลายจุด บ้างก็ยืน น้ำที่นี่ ค่อนข้างใสกว่าวิธีก่อน และนิ่งดีด้วย ฝั่งตรงข้ามจะมีเรือยอร์ช ของพวกเศรษฐี (รูปที่ 12) เป็นที่จอดเรือพักผ่อน ทะเลสาบนี้กว้างพอจะใช้เรือยอร์ชในวันพักผ่อนได้ ขากลับได้ดูต้นไม้ข้างทาง สวย (รปที่ 13-14) คุณอิซูกะ-ซัง บอกว่าเป็นต้นซากุระ ใบเปลี่ยนเป็นสีแดงอมส้ม แต่ยังไม่มีดอก เพราะพันธ์นี้จะออกดอกช่วงเมษายน คงจะสีชมพูสุดสายตาเลย ต้องจินตนาการเอานะ ดูแดงๆ ไปก่อน
(10)
(11)
(12)
(13)
(14)
แห่งสุดท้ายที่มาดูงานเป็นการใช้มอเตอร์ (รูปที่ 25) ผันน้ำเข้ามาพื้นที่บำบัดก่อนลงทะเลสาบ (รูปที่ 16) แล้วมีช่องย่อยให้ไหลผ่านพืชน้ำพวกกกและอ้อ น้ำที่ได้นัยว่าคุณภาพดีเลย และยังมีการเติมอากาศเล็กๆ ก่อนลงทะเลสาบด้วย ตรงนี้เป็นพื้นที่กว้างๆ ราว 10 -15 เมตร ยาวประมาณ 4-5 ร้อยเมตร เลยมาด้านบน เราก็พบรูปนี้ (รูปที่ 19) คุณอิซูกะ-ซัง บอกว่าเป็นศาลเจ้า ของนิกายชินโต ไชร์เกต หรือประตูสวรรค์นี้ แบ่งเขตมนุษย์กับเทพ ด้านหลังประตูที่เป็นศาลเจ้าเล็กๆ นี้จึงนับเป็นเทวสถาน หรือเขตของพระเจ้า
(15)
(16)
(17)
(18)
(19)
มาถึงตรงนี้ มืดแล้ว นับว่าเสร็จตรงตามเวลาคือ 16.30 น. กลับมา ถึง TBIC ที่พัก ประมาณ 17.00 น.หิวกันมากเลย คงเพราะเดินกันตลอด วันจนเมื่อยไปหมด ก็ยังกินไม่ได้ ครัวเปิด 18.00 น. กลับห้องกัน มาเล่นปิงปองในโรงยิมกับโตโต้-ซัง ให้คลายกล้ามเนื้อ โตโต้-ซัง เล่นได้เก่งดี แต่โมโหง่าย เลยสียลูกบ่อยๆ พอบุน-ซัง มาเล่น ก็ขอตัวไปถ่ายรูป เห่อกล้องใหม่ ถ่ายทุกอย่างที่ขวางหน้าทุกรายละเอียด แต่ต้องมีหน้าเขาอยู่ด้วย บางทีเห็นแต่หน้าเสียครึ่งหนึ่ง เลยต้องตั้งถ่ายเองและวิ่งเข้าไปในกล้อง เพราะไม่มีใครเห่อด้วย บุน-ซัง เป็นคนเล่นปิงปองใจเย็น และเก่งลูกตัดมาก เลยรู้สึกสนุกสนานและเล่นได้นาน กว่าจะไปทานข้าวเลยล่วงเลยมา 19.00 น. ทานแล้วรีบมาซักผ้าก่อนค่อยอาบน้ำ กลัวผ้าไม่แห้ง เพราะกว่าจะอบเสร็จก็นาน วันนี้รุ่นพี่เลี้ยงกันในห้องคาราโอเกะ โดนขอร้องแกมบังคับให้มาร่วมงาน ก็สนุกดี แล้วก็แวบมาอบผ้า ออกไม้ร้านสะดวกซื้อ ซื้อถ่านใส่ Taking dic เครื่องแปลภาษา ที่ต้องพึ่งพาบ่อยๆ เพราะมีหลายครั้งที่ฟังศัพท์อังกฤษสำเนียงญี่ปุ่นไม่ออก กลับจากคาราโอเกะ 4 ทุ่มมารีดผ้าแล้วจัดกระเป๋า พรุ่งนี้เราจะไป นากาโอกะ กัน แล้วจะกลับมาเล่านะครับ อย่าลืมติดตาม
