28 พฤศจิกายน 2547 หน้า 2 สวัสดีเกาหลี |
ลงเครื่องบ่ายโมงครึ่ง ที่สนามบินในกรุงโซล (รูปที่ 1) สนุกมากเลย เริ่มจากเพื่อนจากเวียดนาม คอง-ซัง ถูกกักตัวไว้ที่ตรวจคนเข้าเมือง ตรวจคนเข้าเมืองไม่อนุญาตให้เข้า อ้างว่าไม่มีวีซ่า แต่ เต๋า-ซัง ผ่านได้ ฟิลิปินส์ ปัก-ซัง ผ่านได้ แต่ โตโต้-ซัง ถูกกัก จีน จาง-ซังผ่านได้ ฟาง-ซังถูกกัก มาเลเซียไม่ผ่านทั้งสองคน ผมเลยต้องไปช่วย โตโต้-ซังโวยวาย เพราะมาตรฐานไม่เท่ากัน ผ่านไปครึ่งหนึ่งแล้ว โตโต้คล่องภาษาอังกฤษมาก เพราะคนฟิลิปปินส์ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลาง แม้จะดูแต่งตัวตามสบายไปหน่อย (แปลว่า มอซอ เซอร์ๆ) แต่หลักฐานก็ครบถูกงัดออกมาใช้ตามที่ร้องขอครบถ้วน และให้เบอร์ติดต่อคอยก้า (Koica) เวลาผ่านไปกว่า 1 ชั่วโมง พนักงานสายการบิน Jal มาบอกที่เก็บกระเป๋า แล้วก็เดินออกไป หลังจากรู้ปัญหาแล้ว จาง-ซัน ก็ดูโมโห คงไม่เคยโดยกักตัวมาก่อน เธอเป็น ดอกเตอร์ คณะบดี คณะวิศวกรรมศาสตร์ คล่องภาษาอังกฤษมาก และมาเลเซียก็โมโหกันไปหมด หลังจากจัดการอะไรอยู่ดูวุ่นวาย ไม่เซ็งดี แต่น่าโมโห ก็ถูกเรียกทีละคน ปล่อยตัวออกมา สาเหตุที่เขาต้องการวีซ่า เพราะเรามาจากญี่ปุ่น ทำให้สับสนว่าต้องทำมาจากญี่ปุ่น ซึ่งเป็นไปไม่ได้ ปกติไม่ต้องการใช้วีซ่า ตามข้อตกลงของระหว่างประเทศ
พอออกมาได้ ก็ไปรับกระเป๋า ซึ่ง พนักงานจาก JAL อุตส่าห์คอยด้วยความเป็นห่วง ขอบคุณครับ แล้วก็ออกมาพบเพื่อนๆ ที่ออกมาก่อน ซึ่งพยายามติดต่อคอยก้า ที่ปล่อยให้เป็นไปตามวิธีการทางการตรวจคนเข้าเมือง และเจ้าหน้าที่จากไจก้า มี่มารับ เป็นผู้ประสานงานโครงการ ก็รู้สึกเฉยๆ กับเหตุการณ์ เพราะเกิดเป็นประจำ โดยไม่มีการแก้ไข ก็เลยโดนรุมว่ากล่าวจากพวกเราที่รู้สึกไม่ดีตั้งแต่แรกลงสัมผัสเกาหลี เธอก็ยิ้มๆ แบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร และทำตัวน่ารัก บอกว่าขอบคุณที่แสดงความคิดเห็น จะรับไปพิจารณาต่อไป ผมเลยบอกว่า นี่เป็นการแก้ปัญหาที่ต้องแก้ไข ไม่ใช่การแสดงความคิดเห็น เฮ้อ... ก็พอรู้เรื่องกันก็ขึ้นรถ ผมก็ควักขนมที่ได้มาจากเครื่องบินมากิน ดีนะ มันคลายโมโหได้ ต้องไม่ให้โมโห เดี๋ยวอ้วนแน่ๆ กรุงโซลนี้พื้นที่กว้างขวาง และตึก สูงๆ กัน (รูปที่ 2) เพราะดินที่นี่เป็นพื้นที่เชิงเขา พื้นแข็งแรง จะเห็นตึกอย่างนี้ติดกันเป็นพืด และยังมีเป็นหย่อมๆ คล้ายหมู่บ้านจัดสรรบ้านเรา ประมาณ1 ชั่วโมง
ถึงคอยก้า (รูปที่ 3) ก็เช็คอินเข้าไปง่ายๆ ไม่มีพิธีรีตองอะไร คือถามชื่อแล้วให้กุญแจห้องเลย คอยก้า ห่างจากสนามบินประมาณ 30 กม.กะด้วยความรู้สึก ตั้งอยู่บนเนินเขาชานเมือง เราจะพักที่นี่เพียงคืนเดียว ก็ต้องไปพักในกรุงโศล เพื่อให้ใกล้กับมหาวิทยาลัยสถาบันที่บรรยาย ใช้รถคันนี้ (รูปที่ 4) เพื่อเดินทางเป็นหลัก เข้าพักในห้องกว้างมาก ราว 30-35 ตารางเมตร มี 2 เตียงให้เลือกนอน (รูปที่ 5) ทั้งญี่ปุ่นและเกาหลี ทุกคนมีห้องส่วนตัวทุกคืน เลยสะดวกสบาย มีพื้นที่พักผ่อน (รูปที่ 5) กว้างขวาง ทีวี 50 ช่อง ตู้เย็น หมอนเพิ่ม ห้องน้ำก็กว้าง มีอ่างอาบน้ำแบบบ้านเราคือนอนแช่ได้ และยืนอาบได้ อุปกรณ์อาบน้ำก็มีให้ครบ ทั้งสบู่ ยาสีฟัน แปรงฟัน หวี มีดโกนหนวด โลชั่นหลังโกนหนวดโลชั่นทาผิว แชมพู ครีมนวดผม สบุ่เหลว สบู่ก้อน ฯลฯ
ไปดูห้องคอมพิวเตอร์อยู่ชั้น 4 (รูปที่ 6) ใช้อินเตอร์เน็ตได้ตลอดเวลากว่า 10 เครื่อง จอแอลซีดีใหญ่ 19 นิ้ว เสียดายที่ไม่มีไดรฟ์เขียนซีดี ที่จะใช้บันทึกภาพจากกล้องถ่ายรูป เดินดูรอบๆ ที่ใช้บริการได้ มีห้องทำอาหารทุกชั้น (รูปที่ 7) อยู่ใกล้ลิฟท์ มีโต๊ะอาหาร ตู้เย็น เครื่องปรุง ไมโครเวฟ เตาไฟฟ้า ที่ดูดควัน เครื่องชั่งน้ำหนักอาหาร ตู้น้ำร้อนเย็น ตู้น้ำแข็ง จานชามช้อน ฯลฯ ห้องซักรีดมีเครื่องซัก ปั่น อบแห้ง และรีดผ้าได้ ชั้นล่างสุดมีห้องออกกำลังกาย (รูปที่ 8-13) ชอบมาก มีโต๊ะปิงปอง ลู่วิ่ง จักรยาน อุปกรณ์ยกน้ำหนักต่างๆ เครื่องบริหารต่างๆ หลายอุปกรณ์ เข้าไปล๊อกเกอร์ มีเครื่องเซาวน่าด้วย (รูปที่ 11) แต่ที่อาบน้ำ โล่งมาก มีที่กั้นเป็นกระจกเล็กๆ (รูปที่ 9) จะใช้บริการคงเขินมากเลย ห้องแต่งตัวมีอุปกรณ์บริหารน่าสนใจเยอะเลย (รูปที่ 10) อยากให้ดู เช่น มีสบู่ อาฟเตอร์เชฟ (โลชั่นน้ำหอมหลังโกนหนวด) โลชั่นทาผิว ไม้พันสำลี หวี ตู้แสงอุลตร้าไวโอเล็ตฆ่าเชื้อโรคหวี (ชอบๆๆ) ที่เป่าผม และโทรศัพท์ ก็เลยขอใช้บริการปิงปอง ชวน บุน-ซัง กับโตโต้-ซัง มาเล่นกัน พอได้เหงื่อ ก็ไปยกน้ำหนักต่อ ดีจังเลย หายเครียด
(6) (7) (8) (9) (10) (11) (12) (13)
ลงไปทานอาหารเย็นที่ชั้น 8 เป็นบุฟเฟต์ (รูปที่ 14) มีอาหาร 6 อย่าง สลัด 10 กว่าอย่าง ผลไม้ 3 อย่าง ขนมปังอีกหลายอย่าง พร้อม ชา กาแฟ เยอะดี น่าอร่อย และเติมได้เต็มที่ เรามีความสุขกับอาหารกันมาก ดูสิ (รูปที่ 15) ส่วนสาวๆ ก็มีความสุขกับผลไม้ แต่ยังไม่ลืมทำท่าน่ารักๆ เมื่อเจอกล้อง นะดอกเตอร์ จาง-ซัง(รูปที่ 16)
หลังอาหารเย็น ไปคาราโอเกะกันที่ชั้น 8 มีห้องคาราโอเกะ ชาวเกาหลี ชอบคาราโอเกะกันมาก และเสียงดีเครื่องที่มีเหมือนห้องคาราโอเกะเลย มีไฟหมุน เลือกเพลงได้จากรีโมท 80% เป็นเพลงเกาหลี กับจีน ไม่มีเพลงไทย มีเพลงอินโดนีเซีย มาเลย์ เกาหลี ญี่ปุ่น จีน เวียดนาม อังกฤษ ภาพพื้นหลังเป็นภาพยนตร์พวกธรรมชาติ ประมาณ 2 ทุ่ม (ราวชั่วโมงกว่า) มีฝรั่งมาไล่ที่ บอกว่าแบ่งกันเล่นมั่งสิ ไม่ได้มีกลุ่มเดียวนะ ที่มี่ไม่มีคิวบุ๊คไว้เหมือนไจก้า ก็เลยกลับมานอนกัน ผมไปรีดผ้า แล้วก็นอนแต่หัววันสักสี่ห้าทุ่ม