USA is Beauty
ตอน เมืองกลางทะเลทราย
วันที่ 15 ตุลาคม 2553 - 1 2 3 4

(1) (2) (3) (4) (5) (6) (7)

ออกมาจากเวกัส แป๊บเดียว ไม่ถึง 5 นาทีก็กลายเป็นทะเลทราย เสียแล้วที่เห็นมีบ้านเรือน (1) เพราะมีน้ำประปาถึง หรือ ใกล้แม่น้ำ มันไม่ถึงกับทะเลทราย ที่เป็นเนินทรายเหมือนที่เห็นในหนัง เราคงไม่มีถนนผ่านหรือเฉียดใกล้ แต่นี่เป็น กึ่งทะเลทราย (2) เช่นเดียวกับขามา แต่คนละเส้นทาง(3) ที่นี่ มีต้นไม้บ้าง และยังคงมีภูเขาที่เป็นหิน (4-7) มีพืชทะเลทรายขึ้น เป็นช่วงๆ ส่วนที่เป็นหิน โล้นชัดเจน เพราะเป็นหินใหม่ ทะเลทรายแถวนี้ เหมือนเคยทราบว่าจะเป็นหินภูเขาไฟ อายุเพียงแสนกว่าปี ขังไม่ผุกร่อนมาก ผิวหน้าที่สลายเป็นดินก็บางเบา เก็บน้ำไม่ได้ เพราะไกลจากทะเลมาก ความชื้นพัดมาไม่ถึง เมฆที่เห็น ก็ไม่มากพอที่จะเกิดฝน

(8) (9) (10) (11) (12)

จุดที่เราแวะอาหารกลางวัน เป็นที่ที่เราได้เดินเล่นกัน สถานที่เป็นเมืองเล็กๆ มีโงแรมเละเครื่องเล่นแบบนี้ด้วย (8-10) จุดที่พักผ่อน เป็นเอ้าท์เลท(11)  คือร้านขายของราคาโรงงาน เราได้มีเวลาชอปและอาหารประมาณ 2 ชั่วโมง ส่วนใหญ่ เราหายีนส์ที่นี่ เช่นลีวายส์ ต้นฉบับอยู่ที่นี่ อเมริกาเป็นต้นกำเนินยีนส์หลายยี่ห้อ แต่อย่าลืมว่า นี่คือต้นกำเนิด เจ้าของ ส่วนโรงงาน ไม่ได้อยู่อเมริกา นานแล้ว เช่นลีวายส์ 501 หลายรุ่น ผลิตที่กัมพูชา แล้วเราก็ได้คนละหลายตัว ที่นี่ ลดราคาเยอะกว่าตามห้าง เช่น 125 US$ ลด 50 $ 175 $ ลด 65$ มีอีกหลายอย่าง น้ำหอม รองเท้า นาฬิกา เสื้อผ้า รวมทั้งของฝากก็หาซื้อได้ที่นี่

(13) (14) (15) (16) (17)(18) (19) (20) (21) (22)  

ออกมาก็ทิวทัศน์ทะเลทราย แต่ดูชุ่มชื้นขึ้นเมื่อใกล้ LA (13) มีเทอร์โมมิเตอร์ที่ใหญ่ที่สุดในโลกที่นี่ด้วย (14-15) เป็นระบบดิจิตอล แสดงผลอัตโนมัติแต่เลียนแบบชนิดคลาสสิก เป็นเหล่งพักรถที่เรียกลูกค้าได้เยอะ แต่เรายังไม่ถึงเวลาคอฟฟี่เบรค เลยไปหน่อยก็เข้าถนนสายเดิม แวะชุมทางสถานี Barstow แวะทานกาแฟกันที่นี่ (16) บ่ายๆ อากาศเท่าๆ บ้านเรา ถือว่าไม่ร้อนที่นี่เป็นชุมทางที่นิยม มีของกินของฝากเยอะ เราหามุมถ่ายร้านโบราณๆ ของแม็กโดนัลที่ทำจากโบกี้รถไฟ และบรรยากาศรอบๆ ก่อนเข้าไปแวะดื่มกาแฟ และชอปปิ้งของกินของฝากตามสะดวก

(23) (24) (25) (26) (27) (28) (29) (30) (31) (32)

แปลกนะ ผมดื่มกาแฟ แล้วง่วง หลับไปหลายพักใหญ่ๆ เย็นๆ ไม่ว่าที่ไหน เวลาตะวันตกดิน คุณว่าไหม มันชวนเหงามาก และเริ่มคิดถึงบ้าน ในรถเงียบกันหมด และไก้ด์ก็ไม่บรรยาย แต่เปิดเพลงคาวบอยสมัย 60-70 (แปลว่ายุค ค.ศ. 1960-1970+) ยิ่งดูเข้าบรรยากาศไปใหญ่ ผมเลยตื่น และเก็บบรรยากาศเย็นๆ ของลอสแองเจอลิส มาฝาก (23-31) เราแวะทานอาหารเย็นที่ ซับเวย์ (32) ไม่ได้ถ่ายข้างในมานะ หิว พรุ่งนี้เราจะไปต่อกันที่ ซานฟรานซิสโก ติดตามนะครับ

ไตรรงค์.เน็ต || USA is Beauty

    ทางลัด เลือกคลิกหน้า ได้ตรงนี้ครับ