USA is Beauty
วันที่ 22 ตุลาคม 2553
ตอน ปาร์ตี้เล่นดนตรีย้อนยุค

(1) (2) (3) (4) (5)

หลังเที่ยงเราออกมากันแล้ว หลังจากเดินดูงานทั่วไปอีกไม่นานนัก นี่เป็นป้ายงานครับ (1-3) มองไปข้างล่างเป็นเฮอร์บาไลท์ งานดูโล่งดี ที่กว้างขวาง (4) ที่ชั้นบน เราหาพวกแซนวิช และพาย พร้องโค๊กหรือเครื่องดื่มตามสะดวก มีร้านขายอยู่ชั้นบนระหว่างรอเพื่อนๆ

 (6) (7) (8) (9) (10) (11) (12) (13) (14)

เราออกมาเดินย่อยอาหารกันรอบๆ ดูบ้านดูเมือง รอเวลานัดด้วย อีกชั่วโมงครึ่ง กะไปดูย่านธุรกิจเพราะหลายคนอยากชอปปิ้ง ไปกันครับ เริ่มที่นี่ (6) และจะกลับมาขึ้นรถที่นี่ คือบริเวณหน้าคอนเวนชั่นที่จัดงาน เดินออกมาทางเดิม (7-8) ดูตามแผนที่แล้ว ผ่านห้างสแตปเปิ้ลที่มาเมื่อสักครู่ (9) พักบริเวณนี้ (10) เป็นอเวนิว มีลานกว้างตรงกลางสำหรับทำกิจกรรม รอบๆ เป็นร้านค้า อเวนิว เลียนแบบจุดพักเกวียนคาราวาน เริ่มที่จอดเกวียนรอบๆ เป็นตัวยู หรือตัวโอ แล้วต่อมา รอบๆ ก็มีร้านค้า มีโรงแรม เมื่อมีการพักเกวียนถาวร หรือมากพอก็กลายเป็นชุมชนเมือง เป็นจตุรัส เป็นสนามกลางเมืองไป นิยมกันเพราะสะดวกต่อการค้าขายและดูแลความปลอดภัย รอบๆ เป็นห้างใหญ่ สำนักงานใหญ่มากมาย และแน่นอนร้านค้า (11) เราเจอร้านถูกใจ คือกาแฟสตาร์บัค ขอถ่ายรูปร่มแดงๆ หน่อยนะ (11-12) อาคารสูงๆ รอบๆ และใบเมเปิ้ล ที่ เริ่มเเปลี่ยนสี ใกล้ร่วง ให้บรรยากาศเมืองนอกดี

(15) (16) (17) (18) (19)
(20) (21) (22) (23) (24) (25) (26) (27) (28) (29)

ลานนี้ เราถ่ายรูปเล่นๆ เรื่อยๆ จากฟากตรงข้ามของลอสแองเจอร์ลิส คอนเวนชั่น ที่นี่คือโนเกีย พลาซ่า (15-29) กิจการโนเกียอยู่รอบๆ นี้เต็มไปหมด เช่น โนเกีย เธียรเตอร์ไลฟ์ และมีห้างร้าน สถานที่จัดอีเว้นท์ต่างๆ มากมาย แล้วเราก็นั่งพักเหนื่อยที่นี่ ด้วยการจิบกาแฟหอมๆ ของสตาร์บัค

 (30) (31) (32) (33) (34)
 (35) (36) (37)

ทางเดินที่นี่หลายจุด น่าสนใจ ทำคล้ายฮอลีวูด เช่นถนนแห่งดวงดาว (30) และอนุสาวรีย์นักกีฬาต่างๆ (31-32) รถไฟฟ้า (33) สำหรับส่งผู้คนบางเหตุการณ์  เราเดินทางกลับตามเวลานัดหมาย กลุ่มคุณกบคุณนา ไปกับรถลูกสาวไกด์คนสวย ผมกลับมากับไกด์คนเดิม เราแวะเติมน้ำมัน และเก็บภาพตึกสวยๆ ของหน้าสถานีบริการน้ำมันมาฝาก (34) ทางเดินทางกลับ รถมาก (36) ถือว่ารถติดแล้ว แสงตะวันสีจัดจ้าน และมองไปทางตะวันตกเริ่มมืดแล้ว ผ่านจุดที่เป็นเมืองท่าขนส่งสินค้าใหญ่ของลอสแองเจอลิส (36) ที่สินค้ามากมายถูกขนส่งเข้ามาขายอเมริกาผ่านจุดนี้ เป็นท่าเรือรอขนส่งกว้างสุดตา ใหญ่มาก ไกด์บอกส่วนใหญ่นำเข้าจากจีน ก่อนเข้าโรงแรมเราแวะซื้อของและรับประทานอาหารที่นี่ แต่คุณอ๋อพบรถคันนี้ ที่ลานจอดรถ คุ้นไหมครับ มีตราแอมเวย์ด้วย

(38) (39) (40) (41) (42) (43) (44)

ตอนเย็นสัก 1 ทุ่มกว่า เราได้รับเชิญจากไกด์ให้ไปมิวสิกปาร์ตี้เล็กๆ กัน กลุ่มเรามากัน 4 คน ไกด์ประจำของเราคือพี่คนเสื้อเขียวและแดง (38-39) วันนี้เป็นวันศุกร์ ทุกวันศูกร์ พี่ๆ เขาจะนัดเพื่อนๆ พบปะกันในการาจ (โรงรถ) ของอ้ายอ้าย (39) โรงรถถูกดัดแปลงเป็นห้องสำหรับเล่นดนตรี ที่เก็บเสียงได้พอสมควร ไม่ดังรบกวนชาวบ้าน และเล่นดนตรีกันถึงเที่ยงคืน วันนี้มีเปิดไวน์สิบปี (40) มาเลี้ยงสังสรรค์ และสั่งปิซซ่า และของว่างมากินกัน ส่วนใหญ่จะเป็นเพลงยุค 60-70 (1960-1970) (41) คุณอ๋อได้ขอตีกลองชุด (42) ได้บรรยากาศแบบหนังย้อนยุค คาวบอย คันทรีๆ (43-44) และพวกเขาลืมเพลงไทยไปหมดแล้ว เนื่องจากมาอเมริกาตั้งแต่อายุสิบกว่าปี และกลายเป็นประชากรอเมริกาไปอย่างสมบูรณ์ สิ่งที่ยังรำลึกได้ว่าเป็นคนไทยคือเวลานี้ กลับมาคุยกันด้วยภาษาไทย เล่าความหลัง วัยเยาว์ ส่วนใหญ่มีครอบครัวกับคนอเมริกัน เวลามีปาร์ตี้ คนในครอบครัวจะปลีกตัวออกไปนอกบ้านกันหมด ที่นี่จึงกลายเป็นศูนย์รวม เพื่อนๆ ที่แวะเวียนกันมาประจำ อ้ายอ้าย เจ้าของบ้าน พาชมรอบบ้านที่เขาภูมิใจ บ้านเดี่ยวชั้นเดียว สุดหมู่บ้าน ติดทางด่วน ที่มีบริเวณกว้างสัก 100 วา  หน้าบ้านเป็นสนามโล่งๆ รอบๆ บ้าน ทำสวนผัก ผลไม้ และปลูกซุ้มดอกไม้ มีชิงช้าและโต๊ะนั่งเล่นสบายๆ มีที่สำหรับขี้เมา ยืนฉี่ได้ด้วย เล่าเรื่องราวเมื่อคราวตัดสินใจมาอเมริกา และการทำงาน ผ่านชีวิตสุขทุกจ์มากมาย จนมาถึงเวลาพักผ่อน ไม่ค่อยได้ทำงานแล้ว เพราะรับเงินผู้สูงอายุแล้ว เราอยู่กันสัก 5 ทุ่มกว่าก็กลับโรงแรม ซึ่งห่างออกไปราว 30 นาที

ไตรรงค์.เน็ต || USA is Beauty

)

    ทางลัด เลือกคลิกลัดไปหน้าที่ต้องการอ่าน ได้ตรงนี้ครับ